Het Individu in het Groter Geheel
Onlangs viel mijn oog op een tekstje van Koichi Tohei.
Na enige tijd, toen de tekst al wat was "ingezakt", begon ik het te linken aan ons verwerkingsproces van de tai chi chuan lessen van onze leraar/begeleider Walter.
Met name het fragiel verband tussen het individu en het geheel...
Omdat "de mensheid" hier al zeer wijze dingen over gezegd, geschreven, gemusiseerd of geschilderd heeft, beperk ik mij tot het aaneenschrijven van citaten en stukjes of begrippen uit teksten, uitspraken en/of schilderijen.
We beginnen met een schilderij dat Petra ooit maakte bedoeld als didactisch materiaal voor onze tai chi-lessen...
De vijf elementen : Petra von KnobelsdorfOns leven is te vergelijken met een hoeveelheid water die we uit de oceaan nemen en in onze handen houden.
We noemen dit "ik".
We kunnen het water ook "ons" water noemen.
Vanuit het standpunt van het water gezien, is het een deel van de grote zee.
Als we onze handen openen, komt het water terug in de zee.
Wanneer we weigeren om het water haar eigen weg te laten gaan, zal het troebel en vuil worden.
Net zoals een stilstaand moeras.
Wanneer we onze vingers openen terwijl we onze handen in de zee houden, zal het water in onze handen steeds ververst en gezuiverd worden.
Dit is loslaten, vertrouwen hebben in de zee. Door controle los te laten ontstaat er een nieuwe vorm van symbiose tussen "ons" water en de zee, geen strikte controle, maar een nieuwe soort controle. Deze ontstaat door vertrouwen te hebben in het geheel en is een controle door er geen te hebben. Wuwei...doen door niet doen.
"Let it Be" Ct. The Beatles...Of als je het meer sarcastisch wil :" God Save The Queen" Ct. The Sex Pistols. Twee bekende titels die eigenlijk, als je even er dieper op ingaat, in wezen het resultaat zijn van een onevenwicht tussen controle en loslaten. De bijbehorende muziekklank verraadt bij beide waar het mis loopt. Ze doet namelijk het tegenovergestelde van wat je oppervlakkig zou concluderen.
Ons leven is een deel van het universele Qi, omhuld door het vlees van ons lichaam.
Alhoewel we daar "ik" tegen zeggen, is het vanuit het standpunt van de geest (Shen) eigenlijk de Qi van het universum.
Hoewel deze Qi omsloten is door het vlees van het lichaam, is het voortdurend in verbinding met het universum en vormt het er een actief deel van.
Wanneer de verbinding van onze eigen Qi en de Qi van het geheel (universum) niet verzwakt is, voelen we ons verbonden met het geheel. We voelen ons gezond en evenwichtig.
Vertaald naar Koichi Tohei.
"Hoe meer je verzamelt, hoe meer je moet afgeven." (Ct. Walter Marsoul)
Dit betekent mijn inziens niet dat je niets mag verzamelen, niets mag bijleren enz...
Ik denk dat studeren onze plicht is, op elk gebied.
Ons leven is een deel van het universele Qi, omhuld door het vlees van ons lichaam.
Alhoewel we daar "ik" tegen zeggen, is het vanuit het standpunt van de geest (Shen) eigenlijk de Qi van het universum.
Hoewel deze Qi omsloten is door het vlees van het lichaam, is het voortdurend in verbinding met het universum en vormt het er een actief deel van.
Wanneer de verbinding van onze eigen Qi en de Qi van het geheel (universum) niet verzwakt is, voelen we ons verbonden met het geheel. We voelen ons gezond en evenwichtig.
Vertaald naar Koichi Tohei.
"Hoe meer je verzamelt, hoe meer je moet afgeven." (Ct. Walter Marsoul)
Dit betekent mijn inziens niet dat je niets mag verzamelen, niets mag bijleren enz...
Ik denk dat studeren onze plicht is, op elk gebied.
Bereid zijn te leren uit elke situatie, anderen en jezelf vergeven, niet vergeten,
niet dat je perse uit alles iets moet willen leren, gewoon wanneer het zich voor doet...
Dit met het besef dat alles een tijdelijk geschenk is, net zoals het water tijdelijk tussen onze vingers en dus in onze handen verblijft.
"We hebben geen enkel recht op de volgende seconde." (Ct. Mustafa Harraq)
niet dat je perse uit alles iets moet willen leren, gewoon wanneer het zich voor doet...
Dit met het besef dat alles een tijdelijk geschenk is, net zoals het water tijdelijk tussen onze vingers en dus in onze handen verblijft.
"We hebben geen enkel recht op de volgende seconde." (Ct. Mustafa Harraq)
Verbonden met de zee, het universum, zoals Walter Marsoul zo mooi schrijft over slimme en wijze mannen:
...De wereld wordt geregeerd door slimme mannen, zij kijken naar de zee en zij hebben meteen alles gezien. Zij werpen er van alles in en halen er van alles uit. Zij komen, zij kijken en zij overwinnen.
Wijze mannen daarentegen zitten aan de zee, de zee die een wijs mens nederig maakte.
Nederig, nederik. Zij kijken tot ze uiteindelijk één worden met de zee zodat er slechts één overblijft. En zie : In overeenkomst met de aard van alle dingen die vanzelf zijn zoals ze zijn, meen ik dat het de zee is die zal overblijven. "Waarom"? vragen slimme mannen zich af.
Wijze mannen zijn nogal simpel in hun simpele vaststellingen omdat de dingen vanzelf zo zijn zoals ze zijn.
Omdat alles vanzelf zo is zoals het is... (Walter Marsoul)
Wijze mannen daarentegen zitten aan de zee, de zee die een wijs mens nederig maakte.
Nederig, nederik. Zij kijken tot ze uiteindelijk één worden met de zee zodat er slechts één overblijft. En zie : In overeenkomst met de aard van alle dingen die vanzelf zijn zoals ze zijn, meen ik dat het de zee is die zal overblijven. "Waarom"? vragen slimme mannen zich af.
Wijze mannen zijn nogal simpel in hun simpele vaststellingen omdat de dingen vanzelf zo zijn zoals ze zijn.
Omdat alles vanzelf zo is zoals het is... (Walter Marsoul)
...Das ding an sich...
Ontdaan van alle bijkomstigheden.
(Schopenhauer 1788-1860)
Laten we besluiten dat we best ons kommetje rijst opeten, want dat is toch wel heel noodzakelijk. Back to basics.
Philippe (aaneenschrijver van dienst, met veel dank aan mijn leraren...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten