Het tuinpad (het Yinne pad)

Deze tekst is een poging om mijn persoonlijke ervaringen door middel van een metafoor te vertalen. Ze is een poging tot verwoording hoe ik de tai chi lessen van mijn leraren tracht te verwerken. Het is zeker niet de enige juiste benadering, het is mijn weg, de weg is voor iedereen hetzelfde, maar de manier waarop ze wordt bewandeld is voor elk mens uniek.

Stel je even voor: een grote natuurlijke tuin, zonder verharde wegen, spontane plantengroei, fauna en flora door de mens met rust gelaten.
Een taoïstische tuin als het ware…
De enige menselijke ingreep is een onbepaald aantal poortomkaderingen waarin echter geen poort zit. Gewoon twee verticale balken, vanboven verbonden door een horizontale balk.

Ze zijn ogenschijnlijk ongeordend verspreid over het landschap.
Aan de ingang van de tuin staat zo een poort. Je kunt door de poort de tuin ingaan, je zou ook langs de poort kunnen gaan, maar dat doe je niet, zomaar...
Alvorens je door de poort gaat zie je een deel van de tuin doorheen de poort, je ziet niet alles, wel een bepaald deel van de realiteit. Een dimensie van het geheel. Doorheen de poort zie je weer een poort die een volgende, andere dimensie laat zien enz… Er is duidelijk een gelaagdheid. Wandel rustig door de poort.
Er zijn geen voorgestippelde wegen, je volgt nu gewoon de weg van je intuïtie, je volgt de “flow”.
Een doelgericht mens fixeert nu die volgende poort en gaat er in een zo recht mogelijke lijn op af. Dit is het yange pad, het is rechtlijnig. Je neemt weinig of niets van de omgeving in je op en gaat recht op je “doel” af, je bent “prestatiegericht”! Op naar het volgende doel, dan weer het volgende en dan… starten, stoppen,starten,stoppen… Dan ineens: het “euh-moment”, waar ben ik? Wat doe ik? Waarom? Verwarring…Je ziet door het bos de bomen niet meer.
In de Chinese denkwereld nemen “slechte geesten” het rechtlijnige, doelgerichte yange pad.
Uiteindelijk verdwalen ze.
Wanneer je nu een kronkelend traject aflegt en niet naar een volgende poort stapt, neem je de yinne weg.
Je staat nu in een andere positie als daarnet, je ziet nu dingen die je net niet zag toen je nog voor de poort stond en er doorheen keek, je ziet nu ook dingen niet die je net wel zag…Je positie verandert voortdurend en telkens zie je dezelfde realiteit vanuit een ander oogpunt. “Goede geesten” nemen het kronkelende, cirkelvormige yinne pad, ze laten zich verdwalen.Je neemt dingen langzaam in je op, je geniet nu van de weg en het doel wordt minder prioritair, je gaat niet meer gericht naar een volgende poort, het doel is nu even ondergeschikt aan het pad, je eigen natuurlijk pad, niet een voorgekauwd beklinkerd pad. Uiteraard sla je goede raad niet uit de wind, geen” koppig zelf warm water uitvindende houding” aannemen. Neem goed bedoelde raad van anderen in je op, relativeer en vervolg dan rustig je pad,
rekening houdende met hun en je eigen mening, gedacht en gevoel. Je geniet van de dingen rondom je en van het gevoel dat het in je losmaakt. Ga gerust in op wat je voelt, als je dat wilt, niet zomaar “ergens een gevoel van…” Neen, ga in op:”wat voel ik?”.Of je doet het niet, je geniet gewoon van de weg en de omgeving, maakt niet uit…
Op een bepaald moment, als de tijd rijp is en als jij er klaar voor bent, zal je bijna ongemerkt door een volgende poort wandelen.
Je zit nu in een dimensie verder, het is een kort yang moment, na een lange yinne voorbereiding (zie tekst “de tai chi spiraal”).Je bent aangekomen in een ander deel van de aardse tuin. Je bent doorheen de volgende poort gegaan, het doel bood zichzelf aan, geen idee-fixe. Het komt erop aan te genieten van de yinne fases in het leven, daar haal je de meeste vreugde uit. De yange fases zijn kort en enkel goed als ze zijn voorbereid door een goede, genietbare yinne fase. Je kunt zelf genoeg voorbeelden vinden.
Ik geef er twee.
Een sporter die niet geniet van zijn trainingen en enkel gefixeerd is op winnen, mist de yinne fase, hij zal moeilijk kunnen winnen (niet dat ik “winnen” hoog in het vaandel draag, het is slechts een voorbeeld). Willen winnen is extreem yang en er is een risico aan verbonden; je denkt het te moeten kunnen herhalen, of nog beter presteren, een valkuil als het ware, je geniet niet meer van de yinne fase en misschien zelfs na een tijdje nog niet eens meer van de yange fase (het winnen zelf, want het moet steeds groter en beter worden!).
Een mooier voorbeeld: de geboorte is een yang moment na 9 maanden yin (hopelijk)genietbare zwangerschap.
Je merkt het al, de weg en vooral “genieten van de weg naar” is yin, het doel is yang, korter, explosiever. Beiden zijn van belang, ze kunnen niet zonder elkaar, yin en yang zijn onlosmakend verbonden, ze zijn niet gelijk, wel complementair en supplementair.
Eerst was er de leegte (wu-shi), toen de twee (yin en yang) en dan kwamen de duizend anderen…
Ik dank mijn leraren dat ze ons rustig en geduldig tai chi vormen en vooral principes trachten bij te brengen. Ze zijn een handig meetinstrument voor onze te tao ( manier van de weg te bewandelen).
Ik denk dan vooral aan de “basis cursus zwaardvorm” die Walter marsoul en Lief Brijs, samen met gevorderde studenten ons met veel geduld trachten aan te leren. Eens de weerstand (ik moet en zal de vorm kennen!) was gebroken, werd de weg naar (het plezier in het doen, genieten van het moment) veel belangrijker. Gewoon doen, genieten en als de tijd rijp is en als we er klaar voor zijn en als we dan nog willen en kunnen gaan we door de volgende poort en dan…dan zien we wel weer…Vooral niet vergeten te genieten…
Het aantal poorten in de tuin is onbepaald, nooit kan je zeggen dat je alle poorten hebt doorkruist, dat hoeft ook niet, bovendien is het onmogelijk dat in èèn mensenleven te doen.
Er zijn zoveel poorten, niemand weet hoeveel…De weg, genieten en leren van de weg zijn de meest intense, vreugdevolle dingen van het leven, althans dat is naar mijn aanvoelen toch zo…

Philippe.