Een kleine denkoefening

Nog iets ... een kleine denkoefening. Het gehoor is yin, het geluid komt op ons af, wij interpreteren en geven al dan niet gevolg. Het oog is yang en zoekt actief zijn doelen. Merk op dat een dier zoals de vleermuis dat leeft in een zeer yinne omgeving (donkere nacht) zijn gehoor omgeschoold heeft tot een yang instrument. Zij zenden actief ultrasone geluiden uit om ze daarna actief te detecteren en daarna natuurlijk weer te interpreteren enz. . Merk op dat de nachtdieren over het algemeen hun zintuigen veryangen want alleen dit helpt in een extreem yinne omgeving. Mensen die hysterische aanvallen hebben krijgen een zicht dat tunneleffect heet (oogkleppen als het ware), een veryanging van een zo al yang orgaan! Tunnelzicht kan men dan ook als een zeer yang impuls interpreteren. Om nog maar te zwijgen van tunneldenken !!!

Een competitievechter wordt ook aangeleerd zijn zicht zoveel mogelijk te veryinnen. Kijk niet gericht naar de vuisten, voeten, knieën of ellebogen (yang), maar open je blik (perifeer) tot het geheel, zonder je te fixeren op een doel. Zo kan je 'ontvangstcomité' reageren op dingen die 'toevallig' op je af komen en heb je de tijd om hieraan al dan niet gevolg te geven.

In de tai chi en uiteindelijk ook in kung fu doen we dat niet met techniek vanuit herseninterpretatie, maar via “no form fighting”. Je gaat naar de leegte en vertrouwt vanuit die leegte op je lichaamsgeheugen, dat zeer betrouwbaar is (het lichaam bedriegt ons nooit en dat kunnen we niet van onze hersenen zeggen) en geoefend wordt door de vorm veel te herhalen.

Het lichaam als betrouwbare indicator. Als ons lichaam ziek is dan laat deze ons dat merken. We worden moe, of hebben pijn, of zijn prikkelbaar, enz. . Ons denken kan dan deze signalen negeren. Dit kan natuurlijk ernstige gevolgen hebben. Onze 'wil' kan dan onze gezondheid ernstige schade toebrengen. Onderschat de 'wil' niet! Ze kan onze handelingen verstarren.

Gezonder lijkt mij de 'flow' te volgen. Je weet wel . . . "reading the River" zegt Walter. Je kent ze wel. Die voetballer die op het juiste moment op de juiste plaats staat en topscoorder is. Hij denkt niet na want dan komt hij steeds te laat. Neen, hij 'leest' het spel, wordt één met het spel en is één met de 'flow' van het spel. Daar tegenover staat de 'werker'. De man met ijzeren wil die achter elke bal loopt en er bijna geen raakt. Opgelet! In het spel heeft ook hij zijn waarde. De muzikant, de schilder die van alles in elkaar bedenkt en knutselt en er niet uit komt. . . . Dan weer die ingeving. Meestal heel eenvoudige dingen, die vanuit het 'niets' komen, maar zeer sterk en goed zijn. De Forelvissers die de 'rivier' lezen, enz. .

Dus vanuit het 'niets' komen de mooiste dingen. Voorwaarde is de leegte door te laten sijpelen tot op het diepste punt en dan vanuit die leegte te handelen. Als je zakt in het moeras . . . je durven laten zakken. Hoe meer je spartelt hoe gevaarlijker. Je kan met je aangezicht naar voor vallen en verstikken. Je durven laten zinken tot op de bodem en op het diepste punt al je verzamelde energie op het juiste moment en naar de juiste plaats laten ontladen.

Loslaten dus . . . maar hoe los? Een metafoor om het te duiden is hier misschien op zijn plaats. Als je zand in je hand hebt en je nijpt erop dan zal het verdwijnen tussen je vingers. Dus loslaten . . . maar hoe? Als je het gewoon laat vallen is het even goed weg. De boodschap is met een los lepelvormig handje het zand in je hand te laten liggen. Het evenwicht tussen extreem yang (nijpen) en extreem yin (alles laten vallen) zoeken (jaja weeral in de 'flow'). En zo kunnen we nog uren doorgaan. Vul het gewoon zelf maar in, martiaal, medicinaal en meditatief.

Philippe.