Deze blog is een pagina van onze site.

maandag 16 maart 2009

groepen

Laten we beginnen met deze mooie tekening, gemaakt door een jongeman van 18 jaar die deeltijds school loopt. Stipe, een goede jongeman met veel talenten.



Tek. Stipe Winters


Deze tekening spreekt voor zich, vooral wanneer je bijhorende tekst leest..."BETTER OFF ALONE ?"...

Dit doet me even terugdenken aan de woorden van mijn leraar Walter, een paar jaar geleden. Hij zei: "leren doe je best groep, je leert het snelst in groep en je leert zo snel als de groep..."
Zoals meestal het geval is, denk ik dan wel dat ik het begrepen heb, maar meestal duurt het een tijd eer het werkelijk tot me doordringt wat de wijze man bedoelt...

Eigenlijk ontdekte ik dat het ook zo is dat je sneller tai chi leert in groep dan alleen. De studenten leren dan niet alleen van de leraar maar ook van elkaar. Ze leren van elkaars fouten (mislukken), als van elkaars lukken...Bovendien leert de leraar ook van zijn studenten enz...Dat is waar, maar....Is dat ook zo in het leven? Welke gevolgen kunnen we hieruit trekken en hoe zit het dan met Stipe zijn tekening, die is uit het (zijn) leven gegrepen en hij is better of alone...Maar er staat een vraagteken achter, dus zo zeker is hij nu ook weer niet...

Je ziet dat de hoofdjes in de groep niet zo gelukkig lijken, bovendien zijn hun monden dichtgesnoerd, ze hebben weinig inspraak, blijkbaar. Ook zijn er 2 soorten hoofden te herkennen; vierkante en ronde. Het hoofdje dat zich tracht uit de groep te trekken zijn mondje is ook nog dichtgesnoerd, alhoewel...deze glimlacht toch al wat...Ook zie ik dat er rondom alle hoofdjes een verbinding hangt, iets dat kleeft en niet zomaar loslaat, zo te zien, "groepsbinding, groepsdruk, kuddegeest"?...tja, dat zijn natuurlijk allemaal subjectieve vaststellingen van mij, nietwaar?

Op documentaires zie je soms hoe vissen omwille van veiligheidsredenen een school vormen. Zo misleiden en verwarren ze een eventuele predator. Er is niet een echte duidelijke leider, niemand zwemt voorop, alsof ze één zijn veranderen ze plots tegelijk van richting, ze zijn collectief met elkaar verbonden, zo blijkt.
Er zijn biologische verklaringen voor, maar dit doet er niet toe...Het systeem werkt, dus het is OK.
Zo ook is het met een kudde steppegraseters, soms zijn het zelfs gemengde kuddes; dus over verschillende diersoorten heen kan er zelfs een collectief zijn. Ook mensen die regelmatig mediteren en daarbij nederig blijven, voelen dikwijls een verbinding met het collectieve, wij drukke westerlingen zijn dat gevoel gaandeweg dikwijls kwijtgespeeld...

Nemen we een eenvoudig voorbeeld; een kudde wildebeesten. Ja met opzet kies ik deze kudde, want ik vind de benaming van deze graseters zo prachtig;...wildebeesten...gewoon "af" die naam...Ik zou wel best zo een wildebeest kunnen zijn :-)


kudde wildebeesten( de schrijver staat links vooraan)




De kudde is het collectief, geen echte leiders, geen echte volgers. De kudde is een soort verzekering, een levensverzekering voor elk individu. Je verplaatst je met dezelfde snelheid en in dezelfde richting als de kudde. Loop je alleen vooruit, dan sta je alleen en ben je kwetsbaar, de leeuwengroep zal je vlug in het oog hebben.
Blijf je achter omdat je niet wil/kan volgen ben je evenzo eraan voor de moeite.
Bovendien, stel dat je een wildebeest met visie bent en er echt van overtuigt bent dat de groep beter een andere richting inslaat is dat geen punt. Indien de groep niet jouw richting volgt en jij toch koppig je eigen weg inslaat zal je weer alleen staan en dus, tja....voer voor de leeuwen.
Zo een kuddedier weet dus wel mee te spreken (als ze konden spreken tenminste nvdr) over "groepsdruk".
Het zal je maar overkomen dat je een "verlichte geest" bent en niemand je gelooft...In onze geschiedenisboekjes kunnen we uitgebreid kennis nemen van zulke dramatische verhalen...
Dus, we blijven mooi in de groep zitten dan maar? Hier zitten natuurlijk ook weer addertjes onder het gras. Sommige mensen vertrouwen teveel op de groep. Stel dat de leeuwinnengroep een individu heeft uitgekozen om te verscheuren.

(De mannetjesleeuwen vinden jagen een "minderwaardige" bezigheid, zij moeten immers rusten, slapen en krachten opsparen om andere stoere leeuwenmannetjes op afstand te houden... Goed gezien van die leeuwenmannetjes, als ze nu nog onder elkaar konden afspreken mooie schijngevechten te leveren kunnen ze hun luiheid ook nog op een veilige manier verantwoorden, maar zij kunnen niet praten (denk ik toch, alhoewel...), in tegenstelling tot mensenmannetjes, nietwaar :-)
"Eigenlijk staat het leven van een mannetjesleeuw me iets meer aan dan dat van een wildebeest :-)" (Cfr. Stipe)

Stipe in volle actie


Wel, dus, ja stel dat ze een slachtoffer hebben uitgekozen, welnu dan komt niemand vanuit de kudde hem of haar helpen. Iedereen in de kudde is immers onmiddellijk weer bezig met zijn eigen verzekering en voorlopig is het gevaar geweken. Dus weer opgaan in de kudde is de boodschap, wat gebeurd is, is gebeurd, de kudde moet weer verder...

Er is hierop één uitzondering; indien het een jong dier betreft zal de moeder het wel opnemen met inzet en ware doodsverachting...Moederliefde is dan ook puur, niet vooringenomen en onbaatzuchtig...Hou van je moeder, vergeef ze indien nodig, als je nog kan...

Wanneer nu zo een wildebeest met visie en andere, misschien betere inzichten bijvoorbeeld vuur ruikt en de kudde er recht op ziet afgaan, heeft hij er geen baat bij alleen en plots van richting te veranderen. De kudde zal niet volgen, verder in de richting van het vuur lopen en onze wildebeest met visie zal gevierendeeld worden door hongerige leeuwen...Hij zal beroep moeten doen op het collectieve om de groep te overtuigen. In "the flow" van de groep, niet sneller en niet langzamer dan de groep, de groep op sleeptouw nemen. Hij moet dus de groep kunnen lezen, voelen en erkennen wat er in de groep leeft. Hij moet keerpunten herkennen en daar handig op inspelen om de groep van richting te doen veranderen. Dit is de enige kans...Zo zal de groep het snelst van richting veranderen en hij kan niet sneller of langzamer van richting veranderen dan de groep, hij is een deel van het geheel. De groep moet dus het gevoel hebben dat ze zelf voor de verandering van koers hebben gekozen...Geen makkelijke opdracht voor onze verlichte geest...

Het is dus zo dat mensen niet zonder elkaar kunnen. We hebben nu eenmaal elkaar nodig en zonder er bij stil te staan functioneren we in meer dan één groep. Een mens heeft nu eenmaal andere mensen nodig, er zijn er die het alleen proberen. Uiteindelijk komen ze er toch achter dat het meestal samen makkelijker en leuker is dan alleen...

"Wat heb je eraan als je op een mooi eiland zit met een prachtig uitzicht, maar je kan het met niemand delen?" Cfr.Walter.

Je hebt je gezin, familie, je vrienden, je hobbyclub, sportvereniging enz....
In elk van die groepen speel je een rol; zij het leider, schouderklopjesman( geeft complimentjes, troost de andere...), clown, rechterhand( neemt oa. de leiding tijdelijk over als de leider afwezig is), duupje, zwijgzame volger of outsider( buitenstaander, of zogenaamde buitenstaander) enz...
Soms speel je meerdere rollen in een groep en het is ook niet altijd zo dat je in elke groep dezelfde rol speelt.

Ik werk veel met groepen en snel zie je dat in zo een groep na een tijdje op een natuurlijke en organische wijze de leden een rol toebedeeld krijgen. Soms meten ze het zich ook zelf aan en dat kan tot heel wat emoties leiden; denk maar aan een strijd om het leiderschap enz...Of een duupje dat het beu is steeds weer voor alles op te moeten draaien...enz...

Voor een begeleider of leraar van zo een groep is het interessant als je zo een groep kan lezen. De groep lezen is de randvoorwaarde om de groep te begrijpen en dat is dan weer de "conditio sine qua non" om met de groep te kunnen werken.
Vooral als de groep kunstmatig is samengesteld, bv een leefgroep in een asielcentrum, een klas in een school...Dit is een heel ander geval dan groepen waar mensen vrijwillig in zitten, bv scouts, mensen die samen tai chi beoefenen ed. Het is belangrijk dat de leraar of begeleider beseft dat hij niet noodzakelijk de natuurlijke leider is van zo een groep, hij is een opgedrongen figuur, net zoals de leden niet uit vrije wil in deze groep zitten. Hij is een begeleider...

Er zijn 3 soorten leiders :"Tao van het leiderschap": Heider.

1.De dictator, door velen gehaat en zijn macht berust op angst van de mensen. (voorbeelden genoeg, me dunkt...)

2.De leider die is verkozen, omdat er toch een leider moet worden verkozen...Niemand heeft echt iets tegen hem, ze kunnen hem/haar zelfs goed vinden, maar eigenlijk is hij er omdat hij wordt "verdragen" door de mensen, niet "gedragen". Zie vele van onze leiders in Westen.

3.Dan heb je de leider die door het volk wordt gedragen, als een buitenstander (bv een andere staat of agressor) vraagt wie hen leidt om iets te doen, zeggen de mensen; "niemand, wij zelf hebben dit gedaan." Voorbeelden hiervan vind je in Latijns Amerika zou ik zo zeggen...Denk even aan de school vissen, er is blijkbaar geen leider, er is het collectief.

Voor de begeleider ( dus niet noodzakelijk de leider!) van zo een kunstmatig samengestelde groep is het van belang de groepsrollen te lezen en te interpreteren. Wie is de leider, wie is de clown? Koester de clown, hij is van groot belang om de groep te begeleiden. De clown is in staat een gespannen situatie te keren, te ontladen. De perceptie van de begeleider is een randvoorwaarde om met de groep te kunnen werken. Een dictator of "verdragen" leider kan wel werken in sommige groepen (soms in dagscholen, bedrijven), maar in deeltijds onderwijs, peer-groepen, moelijkere groepen ed. gaan zij er zeker onderuit. Het is maar een kwestie van tijd...
Fijn voor de begeleider is ook de leider te indexeren. Kleine test om te zien of je een stevige leider hebt:

Ik begeleidde enkele jaren geleden een groep moeilijke multiculturele jongeren in het Deeltijds Onderwijs in Genk. Deze jongeren zijn door een watervalselectie (eerst technisch of humaniora, dan beroeps en uiteindelijk afgezakt tot deeltijs onderwijs) hier terecht gekomen.
Het betrof een groepje van 10. Om de een of andere reden (ik weet niet meer juist welke) wou ik weten hoe sterk de leider in de groep stond, waarschijnlijk omdat ik wou achterhalen in hoeverre ik hiermee rekening moest houden.
We waren afgezakt in een filmstudio( Villa Basta) om een filmpje op te nemen over druggebruik in opdracht van het CAD (iemand moet mijn projectjes toch financieren :-) waarvoor dank.)
We zaten in een kamertje dat voor de film een huiskamer moest voorstellen. Er was een trapje naar boven naar een ander kamertje waar zich juist 10 pintjes bier bevonden (het aas moet de moeite waard zijn he? Je vangt geen vliegen met azijn...).
Tijdens de pauze zei ik langs mijn neus weg : " daar in het ander zaaltje staan 10 pintjes bier, ga ze maar halen", meer niet, ik bleef rustig zitten en wachtte af wat zou gebeuren...
Als nu de"leider" naar boven vloog, de anderen naar beneden drukkend, wist ik dat hij zwak stond, dat hij moeite moest doen en dat zijn positie niet stevig was.
Als de hele groep tegelijk naar boven vloog, wist ik dat er eigenlijk nog helemaal geen leider was...
Maar wat ik had gehoopt en verwacht, gebeurde...De leider bleef rustig zitten, 3 man gingen naar boven, kwamen terug met de pintjes en deelde uit aan iedereen(de leider kreeg het eerste pintje, natuurlijk). De leider stond zo stevig, dat hij geen moeite hoefde te doen, hij kreeg zijn deel wel...Hij was duidelijk de leider.
Meer nog, hij was een goede leider, want hij deed zijn pintje open en gaf het aan het duupje van de groep! Dus het eerste pintje was voor het duupje...Zo een leider kom je maar zelden tegen...
Een goede, stevig in zijn rol zittende leider, heeft (en onbewust besefte hij dat) er alle baat bij dat iedereen zich goed voelt in de groep. Dat houdt de groep samen. Een minder sterke leider zal het duupje bespotten, in de hoop dat de anderen meespotten, dat heeft hij nodig om zijn positie te versterken. Bij een goede leider, voelt zich zelfs het duupje zich goed.
Tja, de groep had een goede stevige leider, zijn naam was Oscan, met deze groep kon nu alles, echt alles. De mogelijkheden tot zelfontplooiing, vorming stonden wijd open. En dat hebben we ook gedaan, onszelf verder gevormd... Het waren 3 fijne jaren dat ik deze groep kon begeleiden, regelmatig zwaaide er eentje af en regelmatig kwam er eentje bij (zo gaat dat nu eenmaal in het deeltijds onderwijs), maar alles had zijn organisch verloop. De jonge mannen zie ik nu nog regelmatig terug en samen sporten we dan wat of gewoon halen we wat herinneringen op. Met weemoed denken we dan terug aan die jaren...snik...

Soms is een groep al zo lang bij elkaar dat de leden eigen regels, los van de maatschappij gaan maken. Denk maar aan sommige bendes. Dat kan escaleren tot misdaden.
Soms ook, is zo een groep een afgesloten gemeenschap geworden, waar geen nieuwelingen meer toegelaten zijn...Ze sterven dan stilletjes uit, net zoals de dinosauriërs, niet erg hoor als dat tenminste een bewuste keuze is.
Gevaarlijk wordt het echter als een individu de groep als maat gaat nemen voor zijn eigenwaarde. Zulks komt vaak voor bij peergroepen. Men meet zijn eigenwaarde af aan de waarde die je toebedeeld krijgt in de groep. Hier komt dan de term groepsdruk om de hoek. Zo een groep kan gedragingen en uiterlijke kenmerken van je gaan verlangen.

Zo een groep kan ontstaan bij jongeren die school verzuimen en als lotgenoten elkaar opzoeken buiten de school tijdens de schooluren (peergroepen). Tja, dan wordt teug naar school gaan gezien als verraad aan de groep. Heel moelijk om hier dan weer een keerpunt(hua) te vinden en te nemen. Het is heel moeilijk om iemand die in dit geval verkeert, zijn eigenwaarde terug te laten ervaren. Via tai chi werken we daaraan, zie verder...

Samen met studenten en medelesgevers tai chi chuan, hadden we het plan opgevat om op een zondagnamiddag een tai chi les te geven met thee ceremonie achteraf. Het was in lanaken, Terdennen, een asielcentrum voor vluchtelingen. De sessie begon langzaam en stilletjesaan sijpelden de mensen het zaaltje binnen. Na een tijdje waren we met een hele grote groep, mannen, vrouwen, kinderen... De sfeer was fantastisch en wij leerden op den duur meer van hen over het leven dan zij van ons, uiteraard...Nu voelen die mensen ook wel dat ze niet echt welkom zijn hier in dit land, ook weten ze dat wij daar niets aan kunnen veranderen. Niemand van ons heeft de macht om hen werk en huis te geven, neen, wij zijn maar gewone mensen, net zoals zij...Hun eigenwaarde heeft een flinke knik gehad en de velen berusten op fatalistische wijze in hun lot...
Zij leggen zich neer bij het feit dat ze "maar"vluchtelingen zijn...
Nu ja, na de sessie kwamen de gesprekken los. Veel communiceren met handen en voeten want mijn Afghaans, Tsjetseens en Iranees is niet meer wat het was... ;-)
Gelukkig kent Mustafa wat exotische talen...Met mijn Engels en Frans kwamen we niet zo ver, had ik reeds snel begrepen...
Onze club( kungfu-boxing en tai chi chuan) lag wel wat veraf, maar een oude bekende vriend, Abdel Wahahbi, geeft bokslessen in Genk. Hij geeft les aan jongere en oudere jeugd met een enorme sociale bekommernis over zijn boksers. Het gaat om veel meer dan alleen boksen, het is een sociaal engagement. Prachtig werk levert die man daar met zijn team in "De Uitdaging" in Winterslag (Genk). Moet toch even worden gezegd...
Dit is heel wat korter bij het asiel dan onze lokaties...Enfin het is steeds tijdens de "after-tai chi" tijdens het drinken van lekkere thee, dat de belangrijkste en mooiste dingen plaatsvinden...
Nu een maand later was ik op Abdel zijn verjaardag een stukje taart aan het eten. (Ik moest van hem zeggen dat het heel lekkere taart was ;-)
Hij zei dat er tegenwoordig ook Tsjetsenen van een asiel trainen en dat ze zeer erg hun best doen.
Bij mij ging een lampje branden...

Op onze site keken we even naar de foto's van onze sessie in Terdennen en...Bingo... Ja die mannen kende hij...
Wat was ik aangenaam verrast...We hebben niet veel gedaan, enkel belangstelling getoond en een beetje tai chi chuan gedaan...Een zaadje geworpen, bescheiden zonder veel tamtam...
Voor onze jonge Tsjetsenen was dit een klein keerpuntje...Die mannen namen zelf hun lot in handen en regelden het om te gaan boksen bij Abdel...
Zij voelden het keerpunt en namen het...Eigenwaarde...Mooi...
Niet onze verdienste, hoor, volledig de hunne!
Wat belangrijk is, is dat zij zelf hun lot in handen nemen, want gaan boksen betekent ook nieuwe contacten leggen, eventuele integratie en zoveel meer. Het kan ook niet zo zijn, maar het zaadje is geworpen, nu hopen op vruchtbare bodem. Een hua, keerpuntje voor sommigen...
En misschien, heel misschien zet dit aan tot andere mooie dingen, misschien ook niet, maar het was altijd zowiezo de moeite waard...

Zo belanden we weer bij de tekening van onze vriend Stipe. Je kan je dan wel degelijk de vraag stellen of je niet beter af bent zonder een bepaalde groep. Eén en ander hangt dan af van hoe groot de groepsdruk is, hoeveel macht ze op je heeft, of hoeveel macht je de groep geeft...Denk maar aan de media en de door photoshop bijgewerkte foto's van idolen. Schoonheidsideaal...Veelal met anorexia, "schoonheidsoperaties" of Adoniscomplexen tot gevolg...

Tja, geen makkelijke opdracht. En wat als je een "verlicht" lid bent van de groep, dat je dingen ziet aankomen waar de anderen geen notie van hebben? Of tenminste als je dat van je eigen denkt.
Als je dan de kudde wildebeesten in acht neemt, weet je toch al één ding...Niet te snel willen veranderen en vooral de groep zelf de noodzaak trachten laten inzien dat een koersverandering nodig is...Want anders dreigt de groep uit elkaar te vallen...Daar heb je natuurlijk als lid met "visie" ook niets aan.
Wanneer moet je nu de veiligheid van een groep verlaten? Op welke basis blijft een groep bij elkaar? Wat met de spanning tussen groep en individu en de tegenstellingen tussen profetariaat en idealisme; gezag en vrijheid? Naar analogie van deeltjes die rond een kern draaien(fysica) ?

Volgens mij kan tai chi chuan hier een mooi meetinstrument zijn. In pushing hands spreken we over ting/tong/nien/hua/fa.
Ting : Luisteren, voelen (mooi he? één woord voor voelen en luisteren...).
Tong : Interpreteren.
Nien : Kleven, volgen.
Hua : Keerpunt herkennen, erkennen.
Fa : Gericht handelen.
Men zou mijn inziens beter spreken van "feeling hands" ipv de Engelse vertaling "pushing hands" uit het Chinees Tui Sui, maar ja, wie ben ik? Toch hopelijk geen verlichte geest...
Stel even volgende situatie voor:

1.Ting/Luisteren : Je baas valt op je kantoor binnen en begint je uit te schelden (realistisch voorbeeldje, nietwaar? De man lijdt dan ook aan verschrikkelijke stress).
Je luistert, je doet niets.

2.Tong/Interpreteren : Ahaa...Mijn baas maakt lawaai...Hij is boos, blijkbaar op mij om iets dat ik deed of net niet deed. Over wat heeft hij het?
Meestal stopt hier onze cirkel en gaan we direct handelen, we nemen onze yang en reageren.
De gevolgen zijn meestal een conflict en we riskeren een mooie C4 (en ik bedoel niet de auto!)
"Een zeer explosief papiertje!" Cfr.Stipe

Zo ook bijvoorbeeld op een vergadering waar iedereen praat en niemand luistert...

3.Nien/kleven/volgen : Je blijft rustig zitten...Ooit stopt de baas met lawaai maken, echt...Of hij heeft zijn ding gezegd, of komt in ademsnood, maar hij stopt, geloof me...
Ook hier leidt een vervroegd afbreken van de beweging tot meer problemen. Stel, je volgt niet, je staat op en gaat weg...C4...

4.Hua/keerpunt : Het keerpunt, het wordt stil...Nu herken je het juiste keerpunt, nu komt je moment van handelen...Nu kan je het verschil maken.
Op de vergadering kan je nu iets zeggen, nu heb je de aandacht...

5.Fa/gericht handelen : Het moment van handelen is gekomen. Maar hoe reageren?

a. Te yinne reactie : " Sorry baas, ik zal het nooit meer doen (ween, ween, snik enz...)"
Fout! Vanaf nu ben jij het duupje, de weg van de minste weerstand...Als er een rotjob moet
gebeuren, ben jij de pineut!!! In tui sui, laat je de stoot doorkomen tot je hart en val je valt naar achteren ;"Wat doe je nu?"

b.Te yange reactie : "Voila meneerke...uitgepraat?, nu zal ik eens zeggen wat ik van u denk..."
Fout! Moment (hua) juist, maar geen fijngevoeligheid...C4...
In tui sui breek je bijvoorbeeld de andere zijn schouder...Nu moet je op zoek naar een nieuwe partner ;-(...

c. Juist handelen. Het komt er dus op aan het evenwicht te herstellen. In tui sui herken en erken je hua, het keerpunt, op dit moment komt de andere niet meer naar voor. Hij is uitgewerkt, je laat voelen dat het een slag in water is want je laat de stoot niet tot aan je hart komen, neen je zakt in je yin en beschermt je tuintje.

(" Je tuintje hou je groot genoeg, zo beschermt het je huis. Je bouwt een muurtje, ver genoeg rondom het huis, anders komen de dieven gewoon binnen. Je bouwt het muurtje niet te groot/hoog, want dan trek je de aandacht van dieven, ja achter een hoge muur moet wel iets kostbaars zitten, nietwaar? "Cfr Walter)

Als de andere stevig doorkomt valt hij gewoon in het gat. Dus eigenlijk voelt hij wel aan dat hij hier zwak staat. Maar in tegenstelling tot yang, laat je dat niet gebeuren, door een cirkelvormige beweging herstel je de beweging. Het evenwicht is hersteld.
Je laat niet alles tot je hart komen, je verdedigt dus je huis dmv het muurtje. Ver genoeg en niet te hoog. De tierende baas voelt dat je je niet zomaar laat doen. Je zakt, je zakt stevig verankerd in de grond, "je staat recht in je schoenen". Maar je hebt elkaar nodig en je herstelt het evenwicht...Komt tot een eensgezindheid .


Voila, makkelijk gezegd, veel moeilijker gedaan, natuurlijk. De tai chi leert ons in de bewegingen iets over het leven en hoe we handelen. Het komt er dus op aan de hua's (keerpunten) te herkennen en te erkennen. Herkennen is niet voldoende, je moet ze ook erkennen. Als iets je persoonlijke vorming (bv groepsdruk, lusteloosheid ed...) belemmert, voel je dat wel, je herkent het, je denkt, "zo kan jet niet verder", maar wat dan?
Het moeilijke is net keerpunten te erkennen en ze te nemen. Veel oefenen in de tai chi principes lijkt me hier een absolute aanrader.
Veelal zijn we te yang en denken we met onze wil er wel door te komen, we sluiten ons "voelen" af. We voelen zelfs geen keerpunten meer, tot we crashen. Onderschat de kracht van de "wil" niet.
Als we dan crashen, gaan we veelal over tot onverschilligheid. Fatalisme, er is niets meer aan te doen...Hoe langer we hier wachten, hoe moeilijker het wordt om keerpunten te nemen.
De kudde wildebeesten stevent recht op haar ondergang, het vuur af...

Besluit : Zoals Walter me al verwittigde bij het lezen van een proefschriftje;


"OEI PHILIPPE dat wordt nog een kanjer want het leidt naar vele vragen...
Succes , het opent perspectieven..."

Dus laten we voorzichtig zaadjes zaaien en hopen dat er misschien een mooi plantje uit groeit...De principes inoefenen aan de hand van technieken die de tai chi chuan ons leert...
Eerst een groep lezen en dan de keerpunten tot ons laten komen, zowel voor een begeleider als voor een groepslid kan een keerpunt grote gevolgen met zich meebrengen.
Steeds trachten in te spelen op wat wordt aangeboden, niet stug vasthouden aan voorop geplande trajecten, overal en altijd open staan voor het aanvoelen van mogelijke keerpunten.
Een zaadje moet op het juiste tijdstip op de juiste plaats worden gezaaid en dan moet het weer ook nog meevallen, veel factoren spelen mee, deze factoren hebben we meestal niet in de hand...
We laten de dingen dan ook beter organisch groeien...
Ting, tong, nien, hua, fa waarbij we vooral aandacht geven aan het herkennen, aanvoelen van keerpunten( hua) en ze dan ook te erkennen en te nemen volgens de principes van yin (substantie, voorbereiding) en yang (energie, uitvoering)...

En vergeten we niet; "a soft empty yin can sense every yang, a hard yang can sense no yin at all" Cfr.walter.
We steken alvast onze yinne voelsprieten uit, zij zijn onze sensoren...Feeling hands (tai chi chuan)...


Philippe


Geen opmerkingen:

Onderstaande blog is een item van onze site.
Je vindt er meer informatie over onze lessen, begeleiders en doelstellingen, alsook foto's en filmfragmentjes.
Gewoon klikken op: